Το αυτοκολλητάκι μου

Έχω τρία παιδιά. Και οι τρεις γιοι μου έχουν μια αδυναμία στη μαμά. Λίγο το οιδιπόδειο, λίγο ο θηλασμός, λίγο ότι τα μεγαλώνω με πολλά φιλιά και αγκαλιές τα μικρά μου όλη τη μέρα μαμά και μαμά είναι.

Αυτός όμως που είναι προσκολλημένος πάνω μου είναι ο Φίλιππος, ο μικρός από τα δίδυμα.  Μου έχει μια τεράστια αδυναμία, την οποία την έδειξε από την στιγμή που γεννήθηκε. Με το που γεννήθηκε έκλαψε, βέβαια, και τον έβαλαν επάνω μου. Με κοίταξε καλά καλά και σταμάτησε να κλαίει. Αυτό ήταν: ένας μεγάλος έρωτας γεννήθηκε….. Στην ανάνηψη που τους είχα δίπλα μου (τα καλά του δημόσιου μαιευτηρίου!) έκανε ολόκληρη κωλοτούμπα, έπιανε με τα 2 χεράκια του το πυρεξάκι και με κοιτούσε. 4 φορές τον γύρισε η μαία σωστά 4 φορές το ξανάκανε.

Όταν τον έφεραν στο δωμάτιο μου μόλις τον έπαιρνα αγκαλιά κοιμόταν. Μόλις τον άφηνα κάτω έκλαιγε. Οι νοσοκόμες του είχαν βγάλει το παρατσούκλι αγκαλίτσα .
Λογικό θα πείτε όλα έτσι κάνουν. Αυτός όμως το παράκανε! Είχα την καισαρική και τον πόνο μου και το Φίλιππο μονίμως αγκαλιά.

Μεγάλωναν τα δίδυμα και ο Φίλιππος μονίμως στην αγκαλιά της μαμάς. Κολλούσε το μάγουλό του πάνω μου σφιχτά και μόλις τον άφηνα γινόταν χαμός.

Το Χριστόφορο τον θήλαζα έχοντας αγκαλιά και το Φίλιππο. Πολλές φορές τον έσπρωχνε να θηλάσει αυτός και μεγαλώνοντας όταν έβλεπε το Χριστόφορο αγκαλιά μου τον δάγκωνε με μανία.

Με έχει κουράσει τόσο πολύ αυτή η εμμονή που είχε μαζί μου. Δεν έπαιρνα ανάσα.
24 ώρες το 24ωρο ήθελε να τον έχω αγκαλιά, να με αγκαλιάζει και αυτός και να καθόμαστε μάγουλο με μάγουλο. Κάθε τόσο με έγλειφε-φίλαγε, γελούσε με ικανοποίηση και αν ξεκολλούσα το μάγουλό μου τράβαγε τα μαλλιά ουρλιάζοντας να το ξανακολλήσω.
Εννοείται πώς δεν πήγαινε σε κανέναν άλλον. Ήταν ικανός να μην φάει όλη την ημέρα αν δεν τον τάιζα εγώ. Πηγαίναμε βόλτα κι αν τολμούσε άλλος να αγγίξει το καρότσι γίνεται χαμός. Μα καλά μάτια στην πλάτη είχε;
Μια μέρα είχα βγει στα κλεφτά και ο μεγάλος μου ο γιος έβλεπε το βίντεο της βάπτισης του.  Άκουσε τη φωνή μου από το βίντεο και έκλαιγε με μαύρο δάκρυ.
Ο μεγάλος μου ο γιος του ρίχνει σφαλιάρες και του λέει, άστην την μαμά επιτέλους. Και ερωτήσεις του στυλ, γιατί ο Φίλιππος είναι συνέχεια αγκαλιά;
Έχω κι άλλα 2 παιδιά που τα λατρεύω και λαχταρώ να παίξω μαζί τους χωρίς την τσιρίδα του Φίλιππου.

Και με τον μεγάλο μου έτσι ήμασταν περίπου. Εκείνος όμως πήγαινε και στον μπαμπά του, στη γιαγιά του και βόλτες με τον παππού.
Ο μικρός είναι κολλημένος, βεντουζαρισμένος.
Με έχει κουράσει αλλά πιο πολύ με στενοχωρεί που δεν με αφήνει να ασχοληθώ και με τα άλλα μου παιδιά.

Η αλήθεια είναι ότι ανησυχώ πιο πολύ για τον άλλον τον δίδυμο, το Χριστόφορο.  Κάθε φορά που πάω να παίξω μαζί του γίνεται ο χαμός.
Εννοείται πώς τον αφήνω να κλαίει αλλά τσατίζονται οι άλλοι δύο και τελικά περνάει το δικό του.
Ένα βράδυ έπιασε παροξυσμός με βήχα το Χριστόφορο κι αυτός τρελάθηκε στο κλάμα να κολλήσει πάλι το μάγουλο του στο δικό μου.
Τον στέλνω στη γιαγιά να μην με βλέπει και μετά από λίγο μου τον φέρνουν πάνω. Έκλαιγε για τη μαμά… Μόλις με βλέπει τα γνωστά με αγκαλιάζει σφιχτά, γελάει και τώρα που μεγάλωσε μου λέει μανιούνια, μανιούνια μου (μανούλα).

Τα φιλιά που μου έχει δώσει απλά δεν υπάρχουν. … Φουσκώνει τα χειλάκια του και μαμά μου να σε φιλήσω θέλω και δεν με αφήνει…..

Έρχονταν καλεσμένοι στο σπίτι και δεν με άφηνε να κουνηθώ. Ανέβαινε στον καναπέ και καθόταν πίσω μου αγκαλιάζοντας το λαιμό μου και τρώγοντας τα μαλλιά μου. Οι φίλοι μου έχουν πει ότι αυτό το πράγμα δεν το έχουν ξαναδεί.

Χαϊδευτικά τον λέω έρωτα!

Πήγαμε και τις πρώτες μας διακοπές οι οποίες ήταν ένα μαρτύριο. Ο Φίλιππος ήταν πάλι βεντουζαρισμένος πάνω μου. Δεν με άφηνε να παίξω με τους άλλους. Έβγαζε κάτι κραυγές μας άκουγε όλο το ξενοδοχείο.
Ούτε σε σωσίβιο μπήκε γιατί δεν είχε πρόσβαση στο μάγουλο μου.
Κοιμόταν στο δωμάτιο κι εγώ μάζευα μέχρι και μπλέντερ έβαζα και δεν ξυπνούσε. Μόλις πήγαινα στην τουαλέτα ή έκανα να φύγω από το δωμάτιο σε 1 δευτερόλεπτο άρχισε να ουρλιάζει.
Ανιχνευτές έχει μα τί στο καλό;
Είμαστε συνέχεια όλοι μαζί και προσπαθούμε να παίξουμε.
Ο μεγάλος μου όμως ζηλεύει πάρα πολύ τον Φίλιππο και τον χτυπάει συχνά.
Τελευταία κάθεται μόνος του μελαγχολικός πράγμα που με τρελαίνει.
Όσα παιχνίδια προσπαθήσαμε να παίξουμε πάντα καταλήγουν σε ξύλο.

Προσοχή .... δαγκώνει

---

Ο Φίλιππος, το αυτοκολλητάκι μου, είχε μεγάλο θέμα...
Όταν τον άφησα για να πάω στη δουλειά για πρώτη φορά εκεί έγινε ο χαμός. Έκλαιγε σπαρακτικά και μου κρατούσε το πόδι να μην φύγω. Κάθε πρωί έφευγα ράκος από τη στεναχώρια μου. Ο Φίλιππος όσο έλειπα έπαιρνε ένα μαξιλάρι, το έβαζε στο πάτωμα και ξάπλωνε εκεί. Δεν μιλούσε, δεν έπαιζε, δεν έτρωγε τίποτα.
Τις πρώτες μέρες που άρχισα τη δουλειά ανέβαζε και πυρετό. Μόλις πήγαινα στο σπίτι με σφιχταγκάλιαζε και σε μισή ώρα του έπεφτε ο πυρετός και δεν ξαναέκανε.
Μόλις έμπαινα καθόταν μάγουλο με μάγουλο ακριβώς 1 ώρα. Δεν με άφηνε να κουνηθώ. Και εντάξει δεν με πείραζε το ότι ούτε τουαλέτα δεν μπορούσα να πάω, αλλά έχω και άλλα 2 μικρά που αναζητούσαν επίσης τη μαμά τους. Όποιος με πλησίαζε δεχόταν τις δαγκωματιές και τα μαλλιοτραβήγματα του Φίλιππου.
Αν δεν τον έπαιρνα αγκαλιά δάγκωνε εμένα κι όταν τον έπαιρνα τραβούσε τα μαλλιά μου με πολλή δύναμη για να μην ξεκολλήσει το μάγουλό μου από το δικό του.
Το βράδυ ξυπνάει και θέλει να με σφίξει εκείνος στην αγκαλιά του και να κοιμάται με τον..κώλο του στη μούρη μου.
Το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι και οι άλλοι δύο που τον βλέπουν ζηλεύουν και έρχονται κι αυτοί και κολλάνε πάνω μου.
Όπου πάω με ακολουθεί ένα κομβόι γκρίνιας.
Το βράδυ άυπνη και το πρωί να εκτυλίσσεται ένα δράμα όταν έφευγα.

Ο Φίλιππος ΔΕΝ με αφήνει σε χλωρό κλαρί. Από τότε που άρχισε να μπουσουλάει δεν έχω πάει ακόμα μόνη μου ούτε στην τουαλέτα.

Θέλει να τον περιποιούμαι μόνο εγώ, να καλύπτω τις ανάγκες του μόνο εγώ και να κάθεται μόνο μαζί μου.

Και το χειρότερο μου είναι τη νύχτα  που θέλει να κοιμάται μαζί μου, αλλά παράλληλα θέλει να μου τραβάει και τα μαλλιά. Κοιμάται πάνω ακριβώς από το κεφάλι μου, στο μαξιλάρι μου. Με κλωτσάει όλο το βράδυ και πιάνει τα μαλλιά μου. Γαργαλάει με αυτά τη μούρη του, χαμογελάει με ευτυχία, τα τραβάει να βγάλει μερικές τρίχες και κοιμάται. Με έχει ξεμαλλιάσει. Μέχρι και ποστίς δοκίμασα και μόλις τα πιάνει καταλαβαίνει αμέσως πώς δεν είναι τα δικά μου.
Τα μαλλιά τα μαγκώνει μέσα στα δάχτυλά του, ο πονηρός, έτσι δεν μπορώ να φύγω γιατί το καταλαβαίνει.
Με κούρασε, αλήθεια σας λέω....

Τι είχα καταλάβει όλο αυτό τον καιρό: πρώτον ο Φίλιππος και κάθε παιδάκι σαν το Φίλιππο θέλει σταθερότητα και κάθε μέρα την ίδια αντιμετώπιση, φιλάκι γεια σου μωρό μου η μαμά πάει στη δουλειά της θα σε δει το μεσημέρι να είσαι καλό παιδάκι. Αυτός έκλαιγε αλλά εγώ δεν έπρεπε να γυρίσω πίσω ακόμα κι αν είχα ξεχάσει κάτι πολύ σημαντικό. Αν γύριζα πίσω το μόνο που θα κατάφερνα είναι να επιτείνω το άγχος του.

 Ένιωθα βέβαια άσχημα να αφήνω πίσω ένα μωράκι που κλαίει γιατί το μόνο που θέλει είναι η μανούλα του.....αλλά έπρεπε να δουλέψω. Πώς αλλιώς θα γινόταν;

Ο Φίλιππος μετά από πολύυυυ καιρό κατάφερε να περνά καλά και χωρίς τη μαμά. Μετά από λίγο σταμάταγε, έπαιζε και γενικά ήταν μια χαρά.
Όταν όμως γυρνούσα με τρέλαινε στην γκρίνια.

Το καλό τώρα πλέον είναι ότι πάει στον παιδικό, αν και στην αρχή έκλαιγε, με πολύ χαρά και περνάει πολύ καλά και ότι παίζει πιο πολύ με τα αδέλφια του και πιο ήρεμα οπότε μπορώ λίγο να ανασάνω.

Δεν ξέρω αν το οιδιπόδειο αφορά αγόρια ή κορίτσια, αλλά ξέρω το πόσο με έχει κουράσει. Ο μεγάλος μου θέλει να με παντρευτεί, ο Φίλιππος θέλει να σκοτώσει τον μπαμπά και ο Χριστόφορος λέει και ξαναλέει με παράπονο: εγώ δεν έχω μανούλα; Σε ποιο κρεβάτι να κάτσω για να κοιμηθούν, ποιο χέρι θα πιάσω στη βόλτα, σε ποιον θα βάλω νερό, ποιον θα ντύσω, ποιον θα φιλήσω, ποιον θα παίξω, ποιον θα βοηθήσω στην τουαλέτα; Θέλουν όλοι τη μαμά….. αλλά η μαμά θέλει την ησυχία της επιτέλους…. 

Θέλω να κάτσω στο ριμαδοκαναπέ πάνω από 1 λεπτό της ώρας. Μπορώ; Θέλω να μπω στο μπάνιο χωρίς να με κοιτάνε 6 μάτια και να ρωτάνε όλο περιέργεια γιατί δεν έχω τσουτσούνι! Μπορώ; Θέλω να απολαύσω τον καφέ μου, να διαβάσω εκείνο το βιβλίο που το σέρνω παντού, να διορθώσω διαγωνίσματα χωρίς να μου τα τραβάνε. Θέλω να κοιμηθώ 8 ώρες σερί, θέλω να ονειρευτώ χωρίς να με διακόψουν, θέλω να μην έχω άγχος, θέλω, θέλω, θέλω, θέλω………………………………………. ΜΠΟΡΩ;

Καλοκαιρινές διακοπές για πάντα!

Διακοπές τι όμορφη λέξη!

Τί γίνεται όμως όταν έχεις 3 μωρά και θες να πας διακοπές;

Ας πάρω μια ανάσα….

Αρχίζεις τουλάχιστον 1 εβδομάδα πριν τις ετοιμασίες.

Τα ρούχα: πλένεις και γεμίζεις βαλίτσες. Και ξαναπλένεις και ξαναγεμίζεις διότι ποτέ τα ρούχα των μικρών δεν είναι αρκετά.

Πετσέτες μπάνιου, θάλασσας, σεντόνια όλα αυτά επί 5 και μερικά εφεδρικά.

Πάνες, μαγιώ, παπούτσια, παντόφλες, τα στριμώχνεις όλα στις βαλίτσες. Μα δεν χωράνε. Αυτό δεν είναι πρόβλημα. Ζουλάς, πιέζεις, κάθεσαι πάνω και το χέρι σου αρχίζει να ματώνει προσπαθώντας να κλείσεις το φερμουάρ που χάλασε από το ζόρι. Εσύ όμως δεν χαμπαριάζεις. Είσαι παλληκάρι. Τί την κάνεις τόσο καιρό τη γυμναστική σηκώνοντας μαζί καρότσι με 2 μωρά;

Αφού λοιπόν κατάφερες να κλείσεις τις βαλίτσες πιάνεις δουλειά στην κουζίνα.

Μαγειρεύεις 1 εβδομάδα πριν για 5 μέρες μετά. Τα μωρά τρώνε δικό τους φαγητό και το μεγάλο δεν είναι τόσο μεγάλο ώστε να φάει σε εστιατόριο. Εξάλλου πού θα πας με 3 παιδιά στο εστιατόριο. Ποιο να πρωτομαζέψεις;

Μπολάκια σε ψυγειάκι, μπιμπερό, πιπίλες, γάλα σε σκόνη, κρέμες, κουτάλια, μπολάκια, ζυμαρικά, τραχανάς, χυλοπίτες,  όλα στριμώχνονται μέσα σε σακβουαγιάζ.

Πάει κι αυτό ουφ….. μετά από 3 μέρες στην κουζίνα επιτέλους τα φαγητά είναι έτοιμα.

Παιχνίδια: παιχνίδια γενικώς και παιχνίδια για τη θάλασσα. Κουβαδάκια, φτυαράκια, μπρατσάκια, σωσίβια, σανίδες, κάστρα, καβουράκια, καπελάκια, αυτοκινητάκια, φορτηγά, τρενάκια, μπάλες. ….. τίποτα δηλ. μόνο το μισό τζάμπο.

Βιβλιάρια, φάρμακα, φωτογραφική μηχανή, βιντεοκάμερα να αποτυπώσεις τις υπέροχες διακοπές σου, σαμπουάν και αφρόλουτρο για σένα, σαμπουάν και αφρόλουτρο για τα παιδιά, σαμπουάν και αφρόλουτρο για το ευαίσθητο δέρμα του Χριστόφορου, αντηλιακά για τους μεγάλους, για τους μικρούς, για πρόσωπο, για σώμα, after sun, κρέμα για εγκαύματα, εισιτήρια, λεφτά, προσωπικά έγγραφα.

Και φυσικά τα 2 παρκοκρέβατα να κοιμηθούν τάχα τα μωρά, ενώ ξέρεις ότι τελικά θα την βγάλετε 5 άτομα σε ένα κρεβάτι.

Και το καρότσι…. Διπλό παρακαλώ αφού σε ευλόγησε ο Θεός με δίδυμα.

Ωραία τα μαζέψαμε….. πού θα τα βάλουμε τώρα;;;;;;;

 Κοίτα πόσο αφελείς είμαστε που δεν προνοήσαμε να αγοράσουμε βαν αλλά απλό ΙΧ. Μην ξεχνάμε ότι στα πίσω καθίσματα υπάρχουν στριμωγμένα 3 καρεκλάκια τα οποία με πολύ κόπο και ιδρώτα κατάφερες να τοποθετήσεις.

Βάζεις τις βαλίτσες στο πορτ παγκάζ, ενώ ακούς τη μουρμούρα και τα νεύρα του συζύγου τον οποίο προσπαθείς να πείσεις πώς όλοι οι καλοί χωράνε….

Βαλίτσες μπήκαν, ψυγειάκι εστριμώχθη, παιχνίδια διασκορπίστηκαν, ας κρατάνε και τίποτα ελαφρύ τα παιδιά στα χέρια εξάλλου όλο με κάτι θέλουν να παίζουν, παρκοκρέβατο ένα μπήκε το δεύτερο θα το έχω συνέχεια αγκαλιά να μην νιώσω και μοναξιά, πετσέτες στα καθίσματα. Έλα καλά το πάμε!

Ωχ έχουμε και το καρότσι. Δεν μπαίνει με τίποτα όμως.

Δεν αγοράζουμε μπαγκαζιέρα. Ε όχι πολύ του πάει…… Το στέλνουμε με το ΚΤΕΛ μόνο 10 ευρώ και το παίρνεις από κει που θες.

Δένουμε τα παιδιά και επιτέλους κάθομαι μετά από 1 εβδομάδα κι εγώ!

Τα ζουζούνια στη διαπασών και ….. καλές μας διακοπές!

ΥΓ και πόσα έχω ξεχάσει να τα γράψω….