Εμπαιγμός νούμερο 1: φύλο μωρού

Πάντα ονειρευόμουν ένα κοριτσάκι που θα παίζαμε τις κουμπάρες, θα πήγαινα εγώ επίσκεψη στο κουκλόσπιτό της κι εκείνη θα με κερνούσε αόρατο τσάι και ψεύτικα κουλουράκια. Κάθε βράδυ θα χτενίζαμε και οι 2 τα μακριά ξανθά μας μαλλιά και θα φορούσαμε ίδιο χρώμα φορέματα.

Αντί αυτού έσκασε μύτη το πρώτο τσουτσουνάκι. Εμπαιγμός μεγάλος διότι στον υπέρηχο ο γιατρός μας είχε πει κορίτσι. Πρόλαβα εγώ η κυρία να αγοράσω φόρεμα, κορδέλα, ζακετάκι και παπουτσάκια με κορδέλες για να βγάλω την κορούλα μου από το μαιευτήριο. Τα είχα σε μια κρεμάστρα έξω από την ντουλάπα και κάθε μέρα τα κοίταζα και ονειρευόμουν.

Σε 1,5 μήνα ξαναπήγα στο γιατρό και τότε είδαμε τα προσόντα του μεγάλου μου γιου!

Απογοητεύτηκα, ψέματα δεν θα πω,  αλλά και μόνο η σκέψη ότι μου δόθηκε το ιερό δώρο της μητρότητας ήταν αρκετό να νιώσω αμέσως πολύ καλύτερα.

Από μικρή μου έλεγαν ότι θα κάνω κορίτσια και η μητέρα μου με σιγουριά, τόσο που ποτέ μου δεν με φαντάστηκα με αγοράκι στην αγκαλιά.

Ευτυχώς το φόρεμα έπιασε τόπο στην κουμπάρα που είχε γενήσει μόλις κοριτσάκι και η ζακετούλα πήγε για αλλαγή. Θέλετε πιο μεγάλο νούμερο με ρωτά η πωλήτρια. Όχι θέλω κάτι σε αγορίστικο.Η πωλήτρια βλέπει την κοιλιά μου και χαζογελάει. Τί να κάνουμε της λέω αλλαγή σχεδίου!  Αφήνω την υπέροχη ζακετούλα με τα φρουφρού και τα φιογκάκια και στη θέση της παίρνω μία απλή άσπρη…Όμως είχα υπόλοιπο, εμ βέβαια τα βολανάκια πληρώνονται έξτρα,  και έτσι για να συμπληρώσω πήρα ένα φορμάκι. Μόλις το κράτησα πάνω στην κοιλιά μου είδα μέσα του ένα μωρό με γαλάζια ματάκια, ε σε αυτό μου έκανε τη χάρη!, απαλό, τρυφερό, απροστάτευτο και μικροσκοπικό.

Μα πώς θα μπορούσα να απογοητεύομαι που θα έφερνα στη ζωή ένα τέτοιο πλάσμα άσχετα αν θα φορούσε ροζ ή γαλάζια. Θα ήταν το δικό μου μοναδικό πρώτο μωρό!

Στο μαιευτήριο δίπλα μου γεννούσε μία γυναίκα (τα καλά του Ιασώ όλες παρέα) ένα κοριτσάκι. Το είδα μόλις το έβγαζαν, το ζύγισαν και το τύλιξαν με μια ροζ κουβερτούλα.

Γκρρρρρρ ζήλεψα. Μου άνοιγαν την κοιλιά κι εγώ τον καημό μου…. Εγώ γιατί να κάνω αγόρι;;;;; Σε λίγα λεπτά ένα ζόρικο κλάμα ακούστηκε…..και σε λίγα δευτερόλεπτα αντίκρυσα το πιο όμορφο μωρό του κόσμου, τον Αλεξανδράκο μου!  Πήγα να τον φιλήσω και εκείνη τη στιγμή πετάχτηκε και αντί για μαγουλάκι φίλησα τα χειλάκια του πού ήταν σαν τριανταφυλλάκι. Οι μαίες μόλις τον είδαν μου είπαν είναι από τα πιο όμορφα νεογέννητα που έχουν δει  και μου μοιάζει πολύ. Μπορεί να το λένε αυτό σε όλες αλλά εμένα με έκανε να νιώσω καλύτερα!

Όταν την επόμενη τον είδα στη θερμοκοιτίδα κατάλαβα ότι όλα αυτά περί φύλου είναι περίσσιες βλακείες…..εξάλλου κανένα κοριτσάκι δεν ήταν πιο όμορφο από τον Αλέξανδρό μου!

Μην ξεχνώ  ότι θα υπάρξει και δεύτερο παιδί. Την επόμενη φορά θα είμαι πιο τυχερή! χεχεχεχε