Ο Φιλιππάκος ή αλλιώς ο ζουληχτούλης. Είναι ο μικρός από τα δίδυμα και ο μεγάλος μου δυνάστης. Από τη στιγμή που γενήθηκε θέλει να είναι στην αγκαλιά μου και φυσικά....να γκρινιάζει. Για αυτό το παιδί κάποιες φορές μου έρχεται να χτυπήσω το κεφάλι μου στον τοίχο....
Ο Αλέξανδρος ή ο δον, ο μεγάλος μας! Μόλις με κοιτάει με τα αγγελικά του ματάκια αναλογίζομαι πόσο τελικά μπορεί να σε ξεγελάσει η εμφάνιση ενός ανθρώπου; Ο δον περνά στα 5 του την εφηβεία. Δεν εξηγείται αλλιώς! Φετίχ του οι δεινόσαυροι....
Τα διδυμομωράκια μου!
Και η μανούλα με τον κλώνο της, όπως λένε οι άλλοι τουλάχιστον!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου