Μίλα παιδί μου όμορφα….. Το τέρας του τραυλισμού

Σαν μητέρα τριών παιδιών έχω ζήσει και ζω διάφορες καταστάσεις, τις οποίες καλούμαι καθημερινά να βγάλω σε πέρας και με επιτυχία. Η μεγαλύτερη πρόκληση για μένα ως τώρα ήταν  ο τραυλισμός. Αποφάσισα να γράψω γι΄αυτόν διότι ο τραυλισμός ΔΕΝ είναι ασθένεια ΔΕΝ είναι κάτι για το οποίο ντρέπομαι για το παιδί μου και κάτι για το οποίο πλέον νιώθω άσχημα.

Όλα ξεκίνησαν πέρυσι την άνοιξη όπου ο ένας μου δίδυμος άρχισε να επαναλαμβάνει την πρώτη λέξη. Περνώντας διαστήματα ύφεσης και έξαρσης ο μικρός εδραίωσε τον τραυλισμό. Έφτασε σε σημείο να μην μπορεί να μιλήσει. Επαναλάμβανε την πρώτη συλλαβή, έκανε ένα μορφασμό και στο τέλος έκανε απλά ένα νεύμα… άστο μαμά…… Είχα μια μικρή εμπειρία από τον μεγάλο μου γιο και είχα διαβάσει πολύ γι΄αυτό το θέμα. Ήξερα πώς να φερθώ και κυρίως πώς να ΜΗΝ φερθώ.

Ο μικρός μου ίσως να είχε ξεπεράσει το θέμα αν δεν υπήρχαν οι τόσο καλοί και φιλεύσπλαχνοι συγγενείς και «φίλοι», που τόνιζαν στο μικρό: μίλα παιδί μου όμορφα, τι κε κε κε είναι αυτά; Αποτέλεσμα ο μικρός να σταματήσει να επικοινωνεί και να κοινωνικοποιείται. Καλύτερα να κλείνεις το στόμα σου αγαπητέ-τη μου. Ευχαριστώ πολύ όσους εντόπισαν μπροστά στο παιδί μου ότι δεν μιλάει καλά, μια που εγώ δεν είχα πάρει χαμπάρι τίποτα…… Είστε γελοίοι κύριοι, αμόρφωτοι και άξεστοι. Είναι το ίδιο που λένε αχ αδυνάτησες, αχ πάχυνες μια που δεν έχεις εσύ καθρέπτη και ζυγαριά στο σπίτι σου. Είδατε γιατί χρειάζονται οι συγγενείς;

Πλέον είχα να αντιμετωπίσω όχι ένα πρόβλημα λόγου αλλά ένα τέρας. Οι κινήσεις άμεσες, αγχωτικές, οι τύψεις πολλές…. Φταίω εγώ; Τι λέω, τι κάνω λάθος; Πώς θα βοηθήσω το παιδί μου; Ειδικά όταν το πόρισμα μιλάει για ψυχογενή και όχι αναπτυξιακό τραυλισμό.

Τα δίδυμα λένε αντιμετωπίζουν συχνά τέτοια θέματα. Εγώ όμως το ρίχνω όλο πάνω μου. Πώς, γιατί , πότε,; Ερωτήματα που βασάνιζαν το μυαλό μου. Το πιο σημαντικό για μένα ήταν πώς θα θωρακίσω το παιδάκι μου να προστατεύεται από όλους αυτούς τους καλοθελητές και από τα συνομήλικα του τα οποία μεγαλώνουν τέλειοι γονείς, είναι αλάνθαστα, φανταστικά, καταπληκτικά και θα κοροϊδέψουν το δικό μου μωρό.  Γιατί δεν νομίζω να πιστεύει κανείς πώς τα παιδιά ξέρουν το διαφορετικό ή πώς να είναι ευγενικά και με τακτ; Από τους γονείς ξεκινάνε όλα αυτά. Κοροϊδεύω την παχουλή θεία και μετά αυτά λένε τη συμμαθήτριά τους χοντρή. Βαρέθηκα να ακούω ότι τα παιδιά είναι σκληρά. Εμείς μεγαλώνουμε σκληρά παιδιά. Τα παιδιά απλώς είναι αθώα και φιλαλήθη.

Περνώντας ο καιρός στο κέντρο και μετά από αρκετές συνεδρίες κατάφερα εγώ προσωπικά να απενοχοποιήσω τον εαυτό μου. Κατάλαβα ότι ο τραυλισμός είναι ένα πρόβλημα που λύνεται. Δεν είναι κατάσταση, δεν είναι αρρώστια. Αρχικά έμαθα ότι λέγεται τραυλισμός και όχι ο άνθρωπος κεκές. Οφείλεται σε άγχος και αν εγώ δυσανασχετήσω ή πω κάτι στο παιδί απλά το αγχώνω περισσότερο και τραυλίζει περισσότερο. Βοηθάω το παιδί μου όταν δεν δίνω σημασία στο πρόβλημα, όταν τονώνω την αυτοπεποίθησή του, όταν του δίνω χρόνο σε ό,τι χρειάζεται. Μιλάω στο στενό περίγυρο και δίνω ειδικά φυλλάδια για τα πρέπει και τα μη. Περνάω χοντρό λούκι. Ημικρανίες, στεναχώρια, άγχος, κατάθλιψη.

Το παιδί μια έτσι μια αλλιώς.  Δεν είναι τυχαίο ότι όταν κατάφερα εγώ να απαλλαγώ από όλες μου τις τύψεις και τις στεναχώριες άρχισε και το παιδί να προοδεύει.

Σε λίγο καιρό ο Χριστοφοράκος μου από μπουμπουκάκι που ήταν άνθισε και άνθισε υπέροχα! Από το ντροπαλό παιδάκι που κρυβόταν πίσω μου άρχισε να παίζει και να χαίρεται τη ζωή. Γελάει συνέχεια, παίζει με τα αδέλφια του και τους φίλους του, κάνει πλάκες ακόμα διεκδικεί και εμπλέκεται σε καυγάδες, που ίσως  είναι το πιο σημαντικό, μιας που υποχωρούσε στα πάντα. Ο τραυλισμός φυσικά δεν έφυγε. Υπάρχει εκεί και θα υπάρχει για πάντα. Όμως έχει μάθει τεχνικές να μην φαίνεται, να μην τον καταλαβαίνουν που τις εξασκεί και θα τις τελειοποιήσει, είμαι σίγουρη.

Αν κάποιος πει μίλα καλά θα του απαντήσω ή εγώ ή τα αδέλφια του ή ο ίδιος, ότι έτσι μιλάει και ότι δεν τον βοηθά να του το τονίζει και να τον στεναχωρεί. Συζητάμε ανοιχτά για αυτό, εξηγούμε γιατί συμβαίνει και το θεωρούμε πια φυσιολογικό.

Αποφάσισα να προστατεύσω το παιδί μου από το να κάθομαι να κλαίγομαι.Γράψω σήμερα για αυτό απαλλαγμένη από κάθε τύψη, χωρίς φόβο και ντροπή.

Νομίζω πώς κι εσείς μπορείτε να βοηθήσετε το παιδί σας αν αντιμετωπίζει ανάλογο θέμα, απλά μην το καθυστερείτε άλλο.