Μεγαλώνοντας έναν βρωμύλο......

Ο μεγάλος μου γιος όταν ήταν 2 χρονών είχε μια μανία με το να βρωμίζει ό,τι έβρισκε.
Όταν έτρωγε γιαούρτι για παράδειγμα έπαιρνε το κουτάλι και ζωγράφιζε  το τραπέζι και τα ρούχα του.  Όταν έτρωγε σοκολάτα την έλιωνε στο στόμα του και πήγαινε και την έφτυνε στο σαλόνι και την πασάλειβε. Έφτυνε κάτω το φαγητό του.  Έγραφε τους τοίχους, τα χέρια του και την κοιλιά του. Τρελαινόταν να πιάνει χώματα και να λούζεται με αυτά. Έπαιρνε τις φέτες του τυριού και της γαλοπούλας και τις κόλαγε όπου έβρισκε. Έπαιρνε μπανάνα και την πολτοποιούσε με τα χέρια του και την άλειφε παντού. Και πόσα άλλα.....
Το αποκορύφωμα όλων είναι που άλειψε το κεφάλι του ενός μωρού με ... μέλι και του έβαζε μακαρόνια για μαλλιά. Ό,τι μπορούσα να  κρύψω και να έχω ψηλά το έκανα. Αλλά δεν μπορούσα να τον έχω και νηστικό. Όλο και κάτι θα έπεφτε στα χέρια του.

Μια μέρα του πήρε ο μπαμπάς του τυροπιτάκια και ένα χυμό ατομικό και έτριψε τα τυροπιτάκια στο σαλόνι και ζούληξε το χυμό ώστε να χυθεί όλος έξω.
Εννοείται πώς δεν έτρωγε μόνος του και στο καρεκλάκι του πάντα, αλλά όλο ζητούσε κάτι να φάει. Συνέχεια ήταν στο ψυγείο και τελικά βάλαμε παιδικό λουκέτο. Έχει κλάψει πολλές φορές κάτω από το ψυγείο. Την πλαστελίνη την έτρωγε.

Τα Χριστούγεννα φτιάξαμε μαζί  μελομακάρονα και έβρισκες μέσα παιχνιδάκια, συγκεκριμένα πούλια από ένα μικρό σκάκι (πού το ανακάλυψε;). Έδωσε και στο ένα μωρό να δοκιμάσει!

Πάντως τα ρούχα του τα ήθελε καθαρά. Τα μύριζε κι αν δεν μύριζαν απορρυπαντικό μου έλεγε δεν είναι καλό και το πετούσε. Όταν πήγαινε τουαλέτα έπρεπε μετά να του αλλάξουμε και βρακάκι και παντελόνι. Δεν ήθελε το ίδιο. Αν έπεφταν όμως πάνω σοκολάτες, γλειφιτζούρια κτλ δεν τον πείραζε καθόλου.

Όσο σκέφτομαι τις βρωμιές του….. βιβλίο θα έγραφα με τίτλο: "Οδηγός βρώμας".
Μια μέρα στις κούνιες που έχουν τάπητα τον βλέπω μπρούμυτα κάτω. Φοβήθηκα μήπως έπεσε κι εκείνος τί έκανε; Προσπαθούσε να ξεκολλήσει με τα δόντια του και να φάει μια τσίχλα πατημένη και μασημένη. . Μια μέρα πηγαίναμε με το καρότσι και τον είδα να τρώει ένα γλειφιτζούρι  το οποίο ουδέποτε του το είχα δώσει εγώ. Πού το βρήκε; Προφανώς από κάτω. Όταν έβαζα το ένα πόδι πάνω στο άλλο πήγαινε κρυφά και μου έγλυφε τις πατούσες. 

Τώρα που μεγάλωσε κάπως του τα λέω και γελάει ή βάζει κάποιο μικρό να τα επαναλάβει. Άρα οι ιστορίες τέτοιου τύπου κομμένες προς το παρόν. Τότε που τα έκανε όμως ερχόταν εγκεφαλικό.

Μια μέρα, όταν ήμουν έγκυος στα δίδυμα, είχαμε έναν μάστορα στο σπίτι και βλέπαμε χρώματα για να βάψουμε το δωμάτιο των μωρών. Μου ήρθε την ώρα που μιλούσαμε και τί να δω. Είχε πάρει τη Sudocreme και την είχε αλείψει στα μαλλιά του και στα μούτρα του. Το ένα του μάτι είχε κλείσει κι έκλαιγε γιατί τον έκαιγε. Ο μάστορας πέθανε στα γέλια, αυτός να κλαίει κι εγώ μέσα στο μπάνιο να τρίβω. Δεν έβγαινε με τίποτα. .
Και παρόλο που έκλαιγε μου έλεγε: μαμά είμαι ο τσίλης (αι βασίλης), αρχιμηνιάαααα κι αρχιχρονιάααααα κλαψ κλαψ κλαψ.

Είχαν έρθει τα ξαδελφάκια του και έπαιζαν στη βεράντα. Ξαφνικά ακούω γέλια. Λέω για καλό δεν είναι... Βγαίνω κι είχε αδειάσει τα νερά του κουβά με τη σφουγγαρίστρα κάτω, έκανε πώς κολυμπάει και τα ρούφαγε. Παθαίνω το πρώτο σοκ. Τον αλλάζω, τον μαλώνω, αδειάζω τον κουβά. Δεν περνάνε 10 λεπτά ακούω πάλι γέλια. Ξαναλέω πάλι για καλό δεν είναι. Βγαίνω και είχε βγάλει τα χώματα από μια γλάστρα, είχε γεμίσει τις τσέπες του, το βρακί του μέχρι και τα ματοτσίνορά του με χώμα. Και ήταν και μπουκωμένος με κάτι φύλα από ένα φυτό. Πολύ βρωμύλος

Ο Αλέξανδρος αντί για πιρούνι χρησιμοποιούσε πλαστικά ζωάκια. Τους σφήνωνε στο στόμα φαγητό και το έτρωγε από κει. Και μου έδινε και μένα να φάω. Φάε μου έλεγε είναι καλό. Μπλιαχ .

Μια άλλη φορά που έκανα μπάνιο στο ένα μωρό,  γυρίζω και τί να δω πάλι: είχε πάρει την οδοντόκρεμα είχε μπουκωθεί και είχε γλύψει έναν ολόσωμο καθρέπτη που έχουμε. Τον άφησα έτσι προς το παρόν, μύριζε και το μπάνιο μέντα .
Πάντως τα τζάμια μέχρι εκεί που έφτανε ήταν όλα πασαλειμμένα με κάτι.

Έπινε νερό…. έπινε μια γουλιά και την έφτυνε στο πάτωμα. Δεν του έλεγα τίποτα.
Μου έλεγε μαμά μπράβο Αλέκακε (να του πω μπράβο) . Έλεος!

Έτρωγε το αφρόλουτρο των μωρών...

Η πλάκα ήταν όταν τον ξέπλενα που η γλώσσα του άφριζε.

Έτριβε σε όλο το σπίτι μπισκότα και μάλιστα πάνω σε ένα μαλλιαρό χαλί. Άντε να βρεις τα ψίχουλα εκεί μέσα.

Είχε έρθει σπίτι ένα φιλικό ζευγάρι κι ο άνδρας έπινε ουίσκι με παγάκια. Ο Αλέξανδρος όλο και γυρόφερνε το ποτήρι. Του λέμε να το πάρει στα χέρια του, δεν μας άκουσε.

Παίρνει έναν Μίκυ μάους που έχει και έκανε ότι έπινε.

 Αυτός χαμογελούσε. Ξαφνικά χώνει τα χέρια του μέσα και βουτάει ένα παγάκι.

Δεν πειράζει λέει εκείνος. Το βάζει στο στόμα του, τον καίει το ουίσκι και το ... φτύνει πάλι μέσα στο ποτήρι και ξαναφτύνει και σάλια. Ρεζίλι μας έκανε.

Ε λέει μετά ο άνθρωπος βάλτε μου άλλο αλλά δεν θέλω πάγο μόνο νερό κρύο. . Εμείς πάντως τον είχαμε προειδοποιήσει!

Είχε πολύ ησυχία . Πάω στην κουζίνα και είχε αδειάσει μια συσκευασία με πατατάκια στο πάτωμα και τα πατούσε. Ε να μην ταΐσουμε και τις καημένες τις κατσαρίδες. Μια που είχαν έρθει για πρώτη φορά μην τις κακοκαρδίσουμε.
Με το κρύο ανάψαμε και το τζάκι. Πώς το έκανα αυτό το λάθος; Φαντάζεται κάποιος τί έγινε με τις στάχτες. Μετά τον έστειλα βόλτα και έγινα καπνοκαθαριστής. Μπας και γλύτωνα κανένα μωρό τουλάχιστον!

Αναγκάστηκα να σηκώσω τα χαλιά από το Μάρτιο. Πλέον δεν καθαρίζονταν με τίποτα. Τα είχε κάνει να μην πω πώς... Είχαμε και τη φοβερή ιδέα να του πάρουμε play dot και τα κόλλησε όλα στο χαλί.

Εντωμεταξύ κάθε μέρα όταν τέλειωνα το μπάνιο των διδύμων πήγαινε με μια κανάτα και έπινε από το νερό της μπανιέρας τους. Μπλιαχ! Τί του έλεγα ότι τα μωρά είχαν κακά τίποτα αυτός. Αχ μου έλεγε είναι ωραίο!

Πήγαμε για ψώνια οι δυο μας και μας έδωσαν διαφημιστικά κάτι σοκολατοειδή. Σε κάποια φάση μου λέει μία κυρία στο δρόμο. Κοπελιά τον έχεις δει πώς έχει γίνει και γέλαγε. Κάνω έτσι αμάν…. Μην πιάσεις του λέω κανέναν και μας βρίσει. Το είχε πάρει και το ζύμωνε στα χέρια του. Αλλά η μαμά πάντα προετοιμασμένη, χαχα. Είχα μαζί μου μωρομάντηλα, χαρτοπετσέτες και απολυμαντικό!

Αγνοούνταν κατά καιρούς φαγητά, όπως  ένα ....μπιφτέκι. Πού το έβαζε; Έτρωγα τον κόσμο. Καλά που δεν μου τα έφερνε καμιά κατσαρίδα.
Κάποτε λοιπόν έκανα στον βρωμύλο μου μπάνιο και δίπλα στη μπανιέρα σε μπανάκι το ένα μωρό. Ξαφνικά γυρίζει, βάζει το πουλί του μέσα στο μπανάκι και ...κατούρησε το μωρό. Εγώ με το ένα χέρι κρατούσα το μωρό μη γλιστρήσει και με το άλλο τον έσπρωχνα πίσω προσεκτικά μην γλιστρήσει αυτός. Τί άλλο να έκανα; Ευτυχώς ήμασταν στο μπάνιο και το μωρό.

Αχ ο γλυκός βρωμύλος της ζωής μου συνέχιζε ακάθεκτος....
Το ωραίο που έκανε στις διακοπές: Ο τύπος που είχε τις ξαπλώστρες που καθόμασταν είχε βάλει λεκανίτσες που έβαζες νερό και ξέπλενες τα πόδια σου από την άμμο. Ευρηματικός;;;;;
Ο γιος μου λοιπόν έπαιρνε μπισκοτάκια και πήγαινε τα βουτούσε σε όποια λεκάνη έβρισκε και τα έτρωγε .

 Του  έγδαρα τη γλώσσα από το πλύσιμο.

Έβαψε το ένα μωρό και ΟΛΟ το σαλόνι, τους καναπέδες, με δαχτυλομπογιές στο καταπληκτικό χρώμα του φούξια. Ευτυχώς στο πλυντήριο βγήκαν (από την ταπετσαρία όχι από το μωρό ).

Το θέμα είναι ότι ο ένα δίδυμος εξελίσσεται κι αυτός σε βρωμύλο Ο μικρός είναι ο σκουπιδιάρης της οικογένειας. Όλη την ώρα ψάχνει μήπως βρει κανένα κομμάτι από μπισκοτάκι, ψωμάκι οτιδήποτε. Μια μέρα στο σπίτι της αδελφής μου βρήκε ένα φουντούνι πεταμένο μέσα σε χνούδι σκόνης και φυσικά το έφαγε. Βρε τί του άνοιγα το στόμα τίποτα.

Στα 4 του έτη ο μεγάλος μου βρωμύλος δεν ήταν πια τόσο πολύ βρωμύλος γιούπιιιιιιιιιιιιι.
Τα σκήπτρα τα έδωσε στα δίδυμα αδελφάκια του. Έκανα όμως υπομονή γιατί κατάλαβα ότι κι αυτό φάση είναι και θα περάσει. Πάλι καλά!

Βρωμιέςςςςς:
Ο ένας δίδυμος, που δεν πολυγούσταρε την πάνα, μου έχει σερβίρει πολλές φορές με το χέρι του ολάκερη ζεστή σκατούλα. Ενίοτε που δεν είναι πολύ σφιχτή έχει ζωγραφίσει υπέροχα την κούνια και τα σεντόνια του..... ? ?

Αγαπημένο σνακ μουσκεμένο μπισκοτάκι στο νερό της σφουγγαρίστρας…...η καλύτερη λιχουδιά και του μεγάλου μου στην ίδια ηλικία! Οι τοίχοι δεν βλέπονταν. Τους βάψαμε και πάλι τα ίδια είναι.... Στο σαλόνι βάζουμε πλέον καλύμματα όχι για να μην το λερώσουμε αλλά για να μην λερωθούμε εμείς.

Κατούραγε ο ένας στο πάτωμα και ο άλλος τα έγλυφε. Ο ένας τάιζε τον άλλον νερό τουαλέτας με το πιγκάλ. Έγλυφαν τις σόλες από τα παπούτσια τους. Έχει δοκιμάσει ακόμα ο ένας και τις μύξες του άλλου.

 Έχουν βέβαια και τον μεγάλο δάσκαλο που αν και δεν είναι πλέον βρωμύλος, βάζει τους μικρούς να τα κάνουν. Πάτε λέει κάντε αυτό κι αυτά τρέχουν.... Δεν μιλάω για ζημιές που έχουν κατεβάσει όλες τις κουρτίνες με τα κουρτινόξυλα. Τους μαλώνω αρκετά, τους απασχολώ, παίζω, είμαι συνέχεια από πίσω, έχουμε μαζέψει τα πάντα από το σπίτι, είμαι όμως μία με τρεις......

Απλά το φιλοσόφησα το θέμα.... Το σπίτι θα ξαναγίνει και το καθάρισμα ας γίνει 5 φορές τη μέρα.
Τα νεύρα μου δεν θα ξαναγίνουν ούτε οι στιγμές παιχνιδιού με τα μωρά μου θα ξανάρθουν.

Εξάλλου όλα φάσεις είναι και περνάνε. Ας παραμείνω ήρεμη και απλά ας τους λέω το σωστό. Ας εξηγώ και 300 φορές τη μέρα γιατί πρέπει να είμαστε καθαροί. Η κυρία τερηδόνα με το τρυπάνι της τους τρόμαξε αρκετά ώστε να πλένουν τα δόντια τους καθημερινά. Το ότι οι αγαπημένες τους λέξεις είναι κλανιά και κλανάκια και σκατούλα δεν με πτοεί καθόλου πλέον. Ξέρω ότι όλα αυτά είναι περαστικά…..
Είμαι μια μαμά χαλαρή, ήρεμη που γελάω με τις σκανδαλιές των γιων μου και παραδόξως....είμαι ΚΑΛΑ!!!!!!!